Bursztyn w lecznictwie

Od zamierzchłych czasów ludzie przypisywali bursztynowi magiczną i leczniczą moc. Wytwarzali i nosili bursztynowe amulety i składali ofiary zakładzinowe, umieszczane pod chatami, które miały chronić mieszkańców, zapewnić im zdrowie oraz pomyślność. Bursztynowi przpisywano moc przciągania szczęścia i odwracania zła.

Jako pierwsze amulety stosowano bryłki z naturalnym otworem, które zawieszano na rzemieniu dla ozdoby lub ochrony. Dowodami świadczącymi o stosowaniu bursztynu w lecznictwie są: zachowana w Szwecji recepta spisana przez Mikołaja Kopernika składająca się z 22 składników, w tym również bursztynu oraz przekaz Alberta Wielkiego, dominikanina, który sugerował bursztyn jako najbardziej skuteczy lek. Stosowany był on w formie nalewek na piwie, winie lub wodzie. 
Bursztynowi przpisywane są właściwości bakteriobójcze. Stosowany był więc jako gryzaczki dla dzieci, wytwarzano z niego ustniki do fajek, łyżeczki. Gdy w średniowieczu panowały zarazy, zalecano okadzanie się dymem spalonego bursztynu. Nie zachowały się żadne przekazy sugerujące niewłaściwy wpływ lub szkodliwość bursztynu na ludzki organizm.
W 1546 roku niemiecki naukowiec, lekarz i mineralog, Gregorius Agricola, wyodrębnił z bursztynu drogą suchej destylacji kwas bursztynowy oraz olej bursztynowy, składniki niezwykle cenione w medycynie.
Robert Koch, który badał właściwości kwasu bursztynowego, potwierdził jego korzystny wpływ na organizm ludzki oraz stwierdził, że ustrojowi ludzkiemu nie zagraża przedawkowanie kwasu, nawet po spożyciu znacznych ilości.

Współczesne badania prowadzone nad kwasem bursztynowym potwierdziły jego niezwykle pozytywny wpływ na siły witalne i odporność organizmu oraz  jego działnie wspomagające  procesy energetyczne i bilans kwasów w organizmie. Przy obecnej technologii, z jednego kilograma bursztynu uzyskuje się 10 do 12 g kwasu bursztynowego w postaci czystych kryształów. Kwas bursztynowy jest substancją leczniczą stosowaną również we współczesnej medycynie. Głównie w USA i Rosji opatentowano wiele leków zawierających kwas bursztynowy, którym przypisuje się właściwości zapobiegające starzeniu się organizmu. Kwas butsztynowy pełni w nich rolę antyutleniacza. Najwięcej kwasu zawiera zewnętrzna warstwa bryłek zwana korą lub zwierzchliną, dlatego też w celach leczniczch zaleca się noszenie wyrobów z nieoszlifowanych kamieni. Bursztyn ma pozytywny wpływ na stany zapalne skóry, a naszyjniki i kolie wpływają korzystnie na schorzenia tarczycy.

W lecznictwie stosowane są również sole kwasu bursztynowego (potasowa, wapniowa i sodowa). Sole te stosowane po długotrwałych urazach i ciężkich chorobach pozwalają szbko odzyskać odporność organizmu, sprawność umysłową i zdolność koncentracji.
Medycyna naturalna zaleca stosowanie nalewki bursztynowej obniżającej ciśnienie, ułatwiającej gojenie ran, wspomagającej odporność organizmu, uspakajającej i zapobiegającej tworzeniu się zmarszczek.
Kolejnym skutecznym i uznanym przez medycynę oraz przemysł kosmetyczny składnikiem bursztynu jest olej bursztynowy. Znajduje on szerkoie zastosowanie w podukcji kremów i innych kosmetyków. Wcierany w skórę szybko przesiąka w głąb tkanki, udrażnia przepływ krwi w naczyniach włosowatych, likwiduje bóle i skórcze mięśni. Dlatego zalecany jest przy bólach reumatycznch i stosowany do masażu. Fabryka kosmetyków Pollena- EVA z Łodzi wypuściła w 2000 roku serię kosmetyków do twarzy, ciała i włosów  zawierających sproszkowany bursztyn.

W dzisiejszm świecie otoczeni jesteśmy różnego rodzaju urządzeniami elektrycznymi nie pozostającymi bez wpływu na nasz organizm. Aby uniknąć ich negatywnego wpływu, wystarczy nosić bursztynową biżuterię lub mieć przy sobie bryłkę z naturalnego bursztynu. Rozgrzany bursztyn spowoduje zmianę jonizacji i  pozytywnie wpłynie na nasze samopoczucie. Najsilniej oddziaływują na organizm ozdoby przylegające bezpośrednio do ciała, jak naszyjniki, kolie, wisiory czy bransolety.
Bursztyn stykający się z ciałem rozgrzewa się i wydziela delikatny zapach, który wprawdzie nie jest dla nas wyczuwalny, ale oddziaływuje i stwarza pozytywną aurę.

Przepis na nalewkę bursztynową: 50g kawałków bursztynu opłukać i wsypać do karafki, zalać 1/4 l 95% spirytusu  i odstawić na 10 dni w ciemne miejsce. Bursztyn w spirytusie nie rozpuszcza się, lecz wydziela mikroskopijne cząsteczki lecznicze, barwiąc nalewkę na złocisty kolor.

Nalewkę należy pić przez kolejnych 20 dni stosując następujące dozowanie:

Dorośli:

  • 1 dzień 1 kropla na szklankę wody,
  • 2 dzień 2 krople.....
  • 10 dzień 10 kropli,
  • 11 dzień 10 kropli,
  • 12 dzień 9 kropli.....
  • 20 dzień 1 kropla.

Po kuracji należy zrobić 10 dni przerwy a następnie rozpocząć ją od nowa.

Dla dzieci

Zaleca się dozowanie przez 10 dni od 1 do max. 5 kropli według tego samego systemu.

Po wyczerpaniu nalewki kawałki bursztynu można wykorzystać jeszcze raz krusząc je przed zalaniem spirytusem.

Bursztyn bałtycki (sukcynit) powstał około 20 - 60 mln lat temu na obszarze Fenno-Sarmacji (obecna Skandynawia)  z żywicy drzew iglastych. Największa bryła bursztynu bałtyckiego o wadze 9,75 kg znaleziona została w 1860 r. w okolicach Kamienia Pomorskiego. 
 
Bursztyn towarzyszył człowiekowi od początku jego istnienia na kuli ziemskiej. Ludy słowiańskie zwały go jantarem, Grecy elektronem, Rzymianie    
    gentarum a Egipcjanie i Arabowie anbar. Jako cenny surowiec zwany był również „ złotem Bałtyku“, „złotem północy“, „słonecznym kamieniem“ 
    lub ‚złotem słowiańskim“
Najstarszym i najprostrzym sposobem pozyskiwania bursztynu było i nadal jest zbieranie go na plaży. Współcześnie na terenie Polski najwięcej 
    bursztynu wydobywa się metodą hydrauliczno-otworową.
Współczesne wyroby jubilerskie gdańskich artystów przypominają dzieła sztuki. Bpgactwo form od klasycznych po nowoczesne, łączenie bursztynu z innymi kamieniami szlachetnymi, ze srebrem i innymi metalami, skórą czy drewnem, nadają pracom jubilerskim niepowtarzalny charakter.